Tematyka badań z zakresu Akustyki Środowiska oraz Akustki Muzycznej, (A. Preis, R.Makarewicz, R.Gołębiewski, J.Felcyn, H.Hafke-Dys, E.Kozłowski), dotyczy dokuczliwości hałasu generowanego przez pojedyncze źródła i przez zbiory źródeł, których przykładem jest hałas miejski (J. Felcyn). Przedmiotem badań jest również propagacja hałasu drogowego i szynowego (R. Makarewicz, R. Gołębiewski) oraz generacja, propagacja i percepcja hałasu turbin wiatrowych (R. Makarewicz, A. Preis, R. Gołębiewski, P. Kokowski). Interakcję słuchowo wzrokową, bardzo istotną dla percepcji środowiska człowieka, zajmuje się A. Preis, H. Hafke-Dys oraz J. Felcyn. Prace te były finansowane przez Narodowe Centrum Nauki, Polsko-Norweski Funduszu Badań Naukowych oraz Komisję Europejską. Wyniki badań prowadzonych przez H. Hafke-Dys dotyczą dźwięków generowanych przez ludzi cierpiących na choroby układu oddechowego.
Prof. A. Preis była stypendystką Fundacji Humbolta (Niemcy) i pracowała kilka lat w Szwecji i Japonii. Prof. R. Makarewicz był również stypendystą Fundacji Humboldta w Niemczech i ponadto 4 lata (z przerwami) uczył i prowadził badania w USA i Japonii. Dawny Zakład Akustyki Środowiska był organizatorem Ogólnopolskich Warsztatów z Hałasu Turbin wiatrowych (ok. 50 osób) oraz szkoleń dla pracowników państwowych i samorządowych w zakresie hałasu miejskiego (ok. 30 osób).
Akustyka Wnętrz i Psychoakustyka (A. Sęk, A.Wicher, J.Kociński), zajmuje się funkcjonowaniem układu słuchowego, tzn. modelami percepcji dźwięków opartymi na klasycznej teorii pobudzenia błony podstawnej oraz teorii nieklasycznej, związanej z synchronicznością fazową (przyporządkowaniem impulsów neuronowych do fazy fali wymuszającej). Przedmiotem badań jest również otoemisja akustyczna, tj. generacja sygnałów przez układ słuchowy (A. Wicher). Badania w zakresie akustyki pomieszczeń (J. Kociński) powiązane są ze badaniami nad zrozumiałością mowy. Kontakty zagraniczne zakładu zaowocowały rocznym stypendiami prof. E. Ozimka w Anglii i w Japonii oraz kilkuletnią działalnością prof. A. Sęka w obu tych krajach.
Ultradźwiękowa Grupa Badawcza (A.Józefczak, A.Skumiel, Z.Rozynek, R.Bielas)
Za pomocą wiązki ultradźwiękowej można badać ośrodek i go zmieniać. Dlatego fale ultradźwiękowe znalazły szerokie zastosowanie m.in. w diagnostyce i terapii medycznej oraz ich połączeniu tj. w teranostyce. Obecnie Ultradźwiękowa Grupa Badawcza, prowadzi badania miękkiej materii z domieszkami nanocząstek. Ostatnio sformułowano teorię opisującą proces nagrzewania, za pomocą fal ultradźwiękowych, fantomów tkankowych z nanocząstkami magnetycznymi. Ponadto, opracowano metodę terapii hipertermicznej wspomagającej leczenie nowotworów. Kontynuuje się dalej badania emulsji Pickeringa oraz badania mechanicznych właściwości kapsuł koloidalnych. W dawnym Zakładzie Akustyki Molekularnej realizowano cztery projekty badawcze finansowane przez Narodowe Centrum Nauki oraz Komisję Europejską (stypendium Marie Curie).
Ultradźwiękowa grupa badawcza zajmuje się badaniami materii za pomocą fal o częstotliwościach ultradźwiękowych. W szczególności, zajmuje się badaniami układów koloidalnych takich jak ciecze magnetyczne i emulsje Pickeringa. Tematyka realizowanych badań obejmuje:
- Badania właściwości ferrocieczy, ferrożeli oraz emulsji w polu magnetycznym metodami spektroskopii ultradźwiękowej i magnetycznej
- Badanie hipertermii ultradźwiękowej i magnetycznej w cieczach magnetycznych, ferrożelach i emulsjach Pickeringa
- Badanie kompleksowania w roztworach ciekłych metodą spektroskopii ultradźwiękowej
- Wytwarzanie łaciatych kapsuł koloidalnych
- Wytwarzanie jednowymiarowych struktur z mikrocząstek przy pomocy synergetycznego oddziaływania sił elektrostatycznych i kapilarnych
- Badania właściwości mechanicznych kapsuł koloidalnych z wykorzystaniem pola elektrycznego i ultradźwięków
- Porządkowanie mikrocząstek na powierzchni cieczy za pomocą pola elektrycznego i ultradźwięków.
Elektroakustyka (E.Skrodzka, E.Bogusz-Witczak) to badania w zakresie wspomagania metodami elektroakustycznymi osób z problemami słuchowymi i wzrokowymi. Badania te mają charakter interdyscyplinarny i obejmują klasyczną elektroakustykę, akustykę aparatów słuchowych, akustykę mowy, psychoakustykę oraz cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Efektem tych badań jest m.in. metoda nauczania orientacji przestrzennej dla osób niewidomych i słabowidzących, która opiera się na treningu akustycznym oraz wykorzystaniu dźwiękowej biblioteki zdarzeń akustycznych. W kilku ostatnich latach w dawnym Zakładzie Elektroakustyki zrealizowano trzy projekty badawcze finansowane przez Narodowe Centrum Nauki oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Założyciel Zakładu Porf. E. Hojan był stypendystą Humboldta w Monachium i w Bochum, a Prof. E. Skrodzka przebywała na rocznym stażu w Monachium.
