Serdecznie zapraszamy na seminarium Instytutu Akustyki, które odbędzie się we wtorek, 11 czerwca br. o godzinie 11:30, w s. 7 przy Audytorium Wschodnim. Referat pt.
Ocena efektywności wykorzystania zawartości informacyjnej w sygnałach dźwiękowych w warunkach stymulacji kontralateralnej
wygłosi Emilia Tarnowska z Zakładu Akustyki Pomieszczeń i Psychoakustyki.
Streszczenie:
Kształcenie muzyczne może nieść wiele słuchowych jak i pozasłuchowych korzyści. Ponadto wykorzystuje się je także do rehabilitacji dzieci z zaburzeniami przetwarzania słuchowego, czy w przypadku zespołu nadpobudliwości z deficytami uwagi. Nawet krótkotrwały „trening muzyczny” przynosi wiele pozytywnych skutków wspierając pracę psychologów i pedagogów.
Stymulacja kontralateralna zmniejsza czułość układu słuchowego po stronie ipsilateralnej. Efekt ten opisany jest w wielu pracach, w których wykorzystywano obiektywne jak i subiektywne metody badania narządu słuchu. Sama wielkość efektu najczęściej określana jest poprzez pomiary sygnałów otoemisji akustycznych, przy czym dokonanie ich w obecności kontralateralnej stymulacji, powoduje rejestrowanie niższych poziomów sygnałów (efekt supresyjny).
Istnieje wiele badań przeprowadzonych na grupie muzyków i niemuzyków. Kształcenie muzyczne przedstawia się w nich jako czynnik wpływający na wielkość efektu wywołanego stymulacją kontralateralną. Porównując wyniki pomiarów sygnałów otoemisji akustycznych, przyjęte jest, że efekt supresyjny jest silniejszy w grupie muzyków.
W prezentacji przedstawione zostaną wybrane wyniki (m.in. Kumar, Biedelman, Micheyl, Perrot) pomiarów sygnałów otoemisji akustycznych w ciszy i w obecności kontralateralnej stymulacji w grupie muzyków i niemuzyków oraz wyniki badań własnych przeprowadzonych na grupie osób z wieloletnim kształceniem muzycznym (profesjonalni muzycy) porównanych z osobami bez szkolenia. Badania wszystkie wykonano w warunkach, aby określić wpływ prezentowania kontralateralnego szerokopasmowego szumu na:
rejestrowane poziomy sygnałów otoemisji akustycznych (produkty zniekształceń nieliniowych ślimaka, (DPOAE), mierzone progi tzw wrażliwości na subtelną strukturę sygnału (gdzie składowe prezentowanych bodźców są rozseparowane i nierozseparowane przez układ słuchowy) oraz kształt psychofizycznych
krzywych strojenia (PTC) będących obrazem kształtu filtrów słuchowych.
